کاش هیچ کس آدرس اینجا رو نداشت
باورم نمیشه چه قدر باز چیزایی که میخام بگم
نزدیکن به چیز هایی که قبلا گفته شده ..
و به شعرایی که قبلا ترجمه کردم
طوری که حتی جرعت خوندنشون رو ندارم
در نهایت مجبور میشم دوباره همه رو بذارم توی جعبه ی تاریکم که هر روز سنگین تر از قبله
و درشو مهر و موم کنم
و صبح که بیدار میشم
باورم شه که همه فقط یه خواب بود .. یه خواب واضح
و برم بیرون و ادامه بدمش..
ادامه بدمش..
طوری هم این کارو کنم
که یکی برگرده بگه سلام آقای خندان
یا استاد بگه ایشونم که هرچی میگی میخنده فقط
شاید دیوانگی چیزی چنان دور از اینی نباشه که هستم
حقیقتا....
My soul is gone...
و من همچنان در جستجوی خواندن نام ها
روی بال های مسحور بادم
همچنان در پی نفس کشیدن
و دنبال کردن معنی فقدانم..
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت: